De zorg gaat altijd door, ook thuis. Voor artsen met jonge kinderen is het voortdurend zoeken naar evenwicht. Wat zijn hun grootste uitdagingen – en wat helpt hen overeind te blijven?
‘Tijdens consulten kon ik me niet goed concentreren. Als ik een slechte uitslag van een patiënt las, werd ik emotioneel en als ik in de wachtkamer een baby hoorde huilen, begonnen mijn borsten te lekken.’
Elf weken na de bevalling van haar tweede kind keerde deze huisarts, die graag anoniem wil blijven, terug op haar werk. Dat verliep minder soepel dan ze had ingeschat. ‘De hormonen gierden nog door mijn lijf en mijn dochter zat net in een fase waarbij ze ’s nachts onrustig was.’
Terugkijkend vindt ze dat ze dit met de praktijkhouder had moeten bespreken, ook omdat ze…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties